کتاب بانوان شیعه

تاریخ

کتاب «بانوان شیعه» نوشته سعیده رحیمی اثری بدیع و مبتکرانه در حوزه نقش و جایگاه زنان در تاریخ شیعه است. تصورات غلط و نگاه های تحریف شده از دین این پیام را به مردم عصر حاضر مخابره می کند که اسلام دینی مردسالار و تضییع کننده حقوق بانوان است. احکام و قواعد به نحوی چیده شده اند که همواره به نفع مردان است و مشکلاتی که در طی قرون متمادی بر سر زنان آمده به خاطر حکمفرمایی دین اسلام بر جامعه بوده است. با این حال اگر با نگاه واقع گرایانه به حوادث صدر اسلام و سیره اهل بیت عصمت و طهارت نظر شود درخواهیم یافت اتفاقا رفتاری که با زنان می شده برخوردی بسیار متمدنانه بوده و در آن سال ها که هنوز رگه های عصبیت جاهلانه و مردسالاری در میان اعراب جریان داشته شیوه رفتار امامان بسیار متفاوت با جامعه خود بوده است. آن ها برای هر بانو و کنیزی که استعداد علمی و دینی داشت فضایی فراهم می کردند تا بتواند تحصیل کند و ایشان را به شبکه وکالت علمی و فقهی خود اضافه می نمودند همچنین پس از امام صادق (علیه السلام) بانوانی بسیاری بودند که از ائمه به شکل مستقیم و غیرمستقیم حدیث نقل می کردند و حتی در بعضی مواقع امین اهل بیت برای انتقال پیام های سیاسی و ولایی بوده اند.

در ادامه برشی از این کتاب را می خوانید:

نکته بسیار مهم توجه به جایگاه و شأن روایتگری است. فردی که نامش با عنوان «راوی» در کتاب های روایی ثبت می شود یا در سلسله راویان یک روایت ذکر می گردد. این طور نیست که فقط کلامی را بازگو کرده و ناقل پیامی از امام معصوم است بلکه منزلتی است به معنای اهل علم تفقه بودن. بنابراین اگر برای مثال می گوییم دختران موسی بن جعفر از محدثات زمان خود بوده اند، یعنی آن بانوان عالمه اند و اهل تفقه در دین گزارش های تاریخی درباره اشراف حضرت معصومه بر فقه شیعه صراحت دارد؛ چرا که این بانو سؤالات شیعیان را در غیاب پدر به راحتی پاسخ می دهد و پدر به پاسخ های او لبخند می زند و «فداها أبوها» می گوید. اهمیت این مطلب به قدری است که در قرون بعدی اسلام اصطلاح اجازه روایت شکل گرفت و فرد اجازه گرفته مجاز بود احادیث اجازه دهنده را خواه مکتوب و خواه مسموع برای دیگران روایت کند.